EEG jest badaniem oceniającym bioelektryczną czynność mózgu, a co za tym idzie – stan czynnościowego ośrodkowego układu nerwowego. EEG jest pomocne w diagnostyce wielu chorób układu nerwowego, zwłaszcza padaczki. Dzięki niemu można określić także rodzaj śpiączki i ocenić stan zdrowia chorych z guzami mózgu.
Czym jest badanie EEG
EEG jest badaniem elektrofizjologicznym, które wykorzystuje fakt, że komórki mózgowe komunikują się ze sobą przy pomocy impulsów elektrycznych o niewielkim napięciu i natężeniu. Jego celem jest bowiem ocena, czy proces ten zachodzi prawidłowo.
Wskazania do wykonania badania
Wskazaniem do wykonania badania są objawy nieprawidłowej czynności mózgu (np. napady drgawkowe), stan po zabiegach neurochirurgicznych oraz:
- Zaburzenia snu
- Śpiączka
- Padaczka
- Urazy czaszkowo- mózgowe
- Zapalenie mózgu
- Nowotwory
- Stan po udarze mózgu
Przygotowanie do badania
Na badanie należy się zgłosić z umytymi włosami (nie pokrytymi żadnymi środkami do stylizacji, np. lakierem, żelem, itd.). Aby nie dopuścić do spadku poziomu cukru we krwi, przed badaniem wskazane jest zjeść lekki posiłek. W ciągu doby poprzedzającej EEG nie należy zażywać leków pobudzających lub hamujących (np. uspokajających, na sen) ośrodkowy układ nerwowy. Niewskazane jest także picie napojów alkoholowych lub zawierających kofeinę (kawy, mocnej herbaty, napojów typu cola czy napojów energetycznych).
Jak wygląda badanie
Na głowę pacjenta zostaje nałożona specjalna siateczka, w oka której zostają wprowadzone 24 elektrody (dla lepszego przewodnictwa elektrycznego powierzchnię elektrod pokrywa się specjalnym żelem lub pastą przewodzącą). Ich zadaniem jest rejestracja prądów czynnościowych wytwarzanych przez komórki nerwowe (neurony) mózgu i przekazanie tych sygnałów do elektroencefalografu, który przetwarza je na serię linii falistych. To z nich tworzy się obraz fal mózgowych.
Pierwszym etapem badania jest uzyskanie zapisu spoczynkowego. W tym celu pacjent znajduje się w pozycji leżącej lub siedzącej, bez ruchu i ma zamknięte oczy. Następnie stosuje się różne metody stymulujące – pacjent otwiera oczy i wykonuje 30-40 głębokich oddechów na minutę (tzw. hiperwentylacja). Stosuje się też fotostymulację, czyli działanie błysków świetlnych o różnej częstotliwości (wówczas pacjent ma oczy zamknięte), rzadziej sen fizjologiczny i podawanie środków farmakologicznych.
Badanie trwa kilkadziesiąt minut.